Een PRI? Nu??????
Zorg en Welzijn, 2 juli 2020
De afgelopen periode heeft vrijwel iedere organisatie in zorg en welzijn laten zien waar ze goed in zijn: snel handelen in tijden van crisis. In de eerste week al werden crisisteams gevormd, werkgroepen in het leven geroepen, maatregelen genomen. Hét moment ook om het kwaliteitsmanagement systeem te benutten door het uitvoeren van een prospectieve risicobepaling op de situatie. De kwaliteitsmanager die dit oppert in het crisisteam werd soms wat vreemd aangekeken: nu? We moeten handelen toch?
Soms is er het beeld van lange sessies, grote A3 formulieren en lange doorlooptijd voor er iets uit komt, die pri. Niet nodig. Het nut van een goed uitgevoerde pri is dat in het crisisberaad een moment van reflectie wordt ingebouwd: zijn we compleet? Hebben we alle risico’s in beeld? Voor alle processen? Waar liggen de prioriteiten? En verder kijken dan het eerste risico dat gezien wordt: wat zijn effecten voor cliënten als we deze maatregel nemen? Ontstaan daar niet nieuwe risico’s? Het gaat vooral om de systematiek: die toepassen kan voorkomen dat er elke sessie weer opnieuw risico’s opduiken waarop direct ‘brand blussen’ moet worden toegepast.
Snel oplossen heeft als nadeel dat soms de effecten van maatregelen voor de cliënten minder goed in beeld komen, bij een goede pri gebeurt dat wel. Het risico: fysiek contact en daardoor besmetting en de bijpassende maatregel: risico vermijden heeft als effect: een eenzame cliënt die slechte kwaliteit van leven ervaart, met alle (soms ernstige) gevolgen van dien.
We zijn niet één organisatie tegengekomen die niet gehandeld heeft om de heftigste risico’s te beheersen. Toch is het nu tijd om die pri toch weer eens te bezien: hebben we voor alle processen de risico’s in beeld? Ook bv het risico dat het hele gezin zit mee te kijken op de laptop van de medewerker? En de discipline die daarin wat verzwakt? (privacy, facilitaire proces). En is er voldoende gekeken naar de effecten van de beheersmaatregelen? Zijn daardoor niet andere risico’s ontstaan? Denk aan: verminderde verbondenheid tussen generaties en families door gebrek aan fysiek contact, ontwikkelingsachterstanden bij jonge kinderen enz enz.
Soms wordt gedacht dat een pri een kunstje is van de afdeling kwaliteit met grote A3’s en lange exercities. Dat is niet nodig, een sessie van een uur met het managementteam en andere betrokkenen kan genoeg zijn om de belangrijkste risico’s te inventariseren bij alle processen, te wegen, conclusies te trekken en maatregelen te nemen. Handelen moet, reflecteren en juist tot creatieve oplossingen komen om effecten voor cliënten positief te laten verlopen, daaruit blijkt kwaliteitsdenken. Pak dat uurtje!